Introductie

*Namaste beste lezer,

Mijn naam is Rik Pauwels en ik loop stage bij de stichting Stop Kindermisbruik.  Wekelijks zal ik jullie voorzien van een blog met daarin (leerzame) ervaringen die ik hier meemaak. Ik zal mijn uiterste best doen het zo interessant mogelijk te maken door te bloggen over onderwerpen die jullie ondernemers interessant zouden moeten vinden.

Hoewel ik niet al te diep op de stichting in wil gaan, lijkt me een korte introductie wel gepast. We zetten ons in voor de strijd tegen kinderprostitutie in voornamelijk Azië (India, Nepal, Vietnam, Bangladesh, Cambodja, Thailand, de Filippijnen), maar ook in Kameroen en zelfs in Nederland. In nauwe samenwerking met onze partners in het buitenland kunnen wij bevrijdingsacties opzetten, opvanghuizen bouwen, psychologische hulp en onderwijs bieden aan meisjes die gered zijn uit de prostitutie, waardoor zij een nieuw leven in vrijheid kunnen opbouwen. De stichting streeft naar een zo laag mogelijk percentage uitgaven, zodat de minderjarige meisjes maximaal kunnen worden geholpen.

Goed, nu jullie weten wie ik ben en waar de stichting voor staat zit de introductie er zo’n beetje op. Hieronder is mijn eerste 'echte' blog te vinden. Hope you enjoy!

*Zo zegt men gedag in India

Inkomend verkeer

Ben nu twee weken volle bak aan de gang als stagiair en ik moet zeggen, je maakt wat mee. Van geweldige dingen tot mails vol kritiek. Zo krijgen we af en toe mail van mensen die het niet eens zijn met een bepaalde handeling vanuit de stichting. Waarom showen we zo met BN’ers in reclames, waarom helpen we bijna alleen meiden uit Azie, etc. Gelukkig hoef ik ze zelf niet te beantwoorden, want met de kennis over de stichting waarover ik momenteel beschik zou dit moeilijk zijn hen te overtuigen. Als mensen het niet eens zijn met een bepaalde actie en/of reclame, moeten zij naar mijn mening ook zeker contact zoeken. Wat betreft goede doelen, zijn er zat vragen over hoe en waar het geld heengaat. Maar in dit geval had diegene zich er verder niet in verdiept. Puur de emotie die er spreekt op dat moment en daardoor worden voorbarige conclusies getrokken. Hier wordt op een nette assertieve manier op gereageerd  en tot nu toe lijkt dit een hoop goed te maken. Ten slotte, als je stichting doet wat het zegt dat ze doen, heb je ook geen reden om niet netjes te antwoorden.

Er zijn gelukkig ook mooie verhalen. Van de week kreeg ik een mailtje van een moeder met drie kinderen. Haar kinderen hadden ons promotiefilmpje gezien en zijn naar aanleiding van dit filmpje zelfgemaakte armbandjes gaan verkopen. Met zijn drietjes langs de deuren om €50,- op te halen zodat ze een meisje uit India uit haar ‘nachtmerrie’ kunnen redden. Mag het misschien als man niet zeggen, maar: “Zo schattig...”. Ook hier wordt natuurlijk even op gereageerd.